ΑΤΙΣ ΥΒΡΙΣ ΝΕΜΕΣΙΣ Η Γιώτα , εκείνο το απόγευμα , έφτασε τρεκλίζοντας στο κατώφλι του σπιτιού της , με πένθιμο πνεύμα , με πένθιμο σώμα . Αργά , αργά σέρνοντας τα πόδια της , προχώρησε με κόπο στο χωλ και χώθηκε λαχανιασμένη στη πρώτη πολυθρόνα του μικρού κερκυραϊκού σαλονιού . Ένοιωσε τα πράγματα του σπιτιού ένα γύρω να σαλεύουν , να αλλάζουν θέση και προορισμό . Νόμιζε πως χίλια σφυριά της χτυπούσαν το κεφάλι και δεν μπορούσε να ξεφύγει , σαν να είχε ξεσπάσει ξαφνική καταιγίδα σε όλο της το είναι . Έπεσε η πρώτη αστραπή , όταν άκουσε για την λιποθυμία της Τούλας και έτρεξε στο νοσοκομείο να την προλάβει . Την αγαπούσε την Τούλα , την πονούσε από μικρό παιδί , ήταν αδύνατον να μην την αγαπάει .¨Όμως με όλα όσα είχαν συμβεί τα τελευταία χρόνια , μετά τον θάνατο της Κατερίνας , δεν την άντεχε . Ο πρώτος κεραυνός εν αιθρία , ήταν το τηλεφώνημα της Σόφης από κάποιον ντετέκτιβ Ιωάννου . Αγγέλου Γιώργος , αυτό το όνομα δυναμίτης , δεν προλάβαινε πια η μια βροντή να ακουσ
Καλή αρχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αρχή και καλή επιτυχία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
Την καλημέρα μου!
Με το καλό και φέτος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια